เตือนภัยระวัง โดนหลอกไปขายประกัน

     มีนิสิตคนหนึ่งเรียนจบใหม่: ก็ไปลงประวัติเพื่อหางานผ่านเว็บไซต์ ก็มีคนโทรมาเรียกให้ไปสัมภาษณ์ 6 ที่ ในตำแหน่งธุรการ ที่แรกที่บริษัทXXX สาขาศาลาแดง ชั้น 10 เราก็ไปตั้งแต่ 8โมงเดินทางไปถึง 11 โมง ใช้เวลาเดินทาง 3 ชั่วโมง อันนี้ไม่เกี่ยงเพราะเด็กจบใหม่ไม่มีประสบการณ์ได้ที่ไหนก็เอา พอไปถึงก็กรอกประวัติ แล้วก็สัมภาษณ์กับคนที่นัดไว้ทางโทรศัพท์ พอเค้าพูดถึงการทำงานให้ฟัง ก็เริ่มสงสัย…..ชักจะยังไง คือการทำงานจะแบ่งเป็น 8 ฝ่าย เราจะต้องดูแล 2 ฝ่าย คือตัวแทน กับอีกฝ่ายไม่แน่ใจ เกี่ยวกับขายประกันนี่แหละ จะให้เราเป็นหัวหน้าฝ่ายนี้ พอเค้าเปิดโอกาสให้ถาม เลยถามว่าแล้วเราต้องไปเดินขายกับตัวแทนด้วยมั้ย เค้าบอกไม่ต้องรอรับจากตัวแทนอย่างเดียวแลวรวบรวมเอกสารให้ครบเพื่อออกกรมธรรม์ ทีนี้เราถามว่าตอนอบรมต้องเสียตังค์หรือเปล่า (เด็กจบใหม่ยังไม่มีงานทำ อะไรประหยัดได้ก็ประหยัดไว้ก่อน) อันนี้เค้าบอกไม่เสีย อบรมฟรี พอสอบผ่านคือผ่าน พอถามเสร็จเราคิดว่าคงไม่ใช่ขายประกันแล้วล่ะ ก็โล่งใจไปนิด ทำงานในออฟฟิตนี่นา อยู่ฝ่ายธุรการ รวบรวมเอกสาร ประสานงานต่างๆนี่ แต่ก็อดแปลกใจไมได้เลยนะ เด็กจบใหม่เงินเดือนหมื่นห้าเลยหรอ แต่คิดไปคิดมาเป็นบริษัทใหญ่นี่นา

     พอวันต่อมาก็ไปสัมภาษณ์อีกที่แถวสุขุมวิท แถวดิเอ็มโพเรี่ยม รถติดมาก เราสัมภาษณ์ไป 2 ที่และเหลืออีก 4 วันถัดมา บริษัทXXX โทรมาบอกว่าเราผ่านการสัมภาษณ์ให้เริ่มงานได้ในวันอังคาร เราก็ตอบตกลงสิ (เงินเดือนตั้งหมื่นห้า ทำงานจันทร์-ศุกร์) พอซักสิบโมงกว่าๆ อีกแห่งที่ไปสัมภาษณ์ก็โทรมา เราบอกได้งานแล้ว (ที่นี่เงินเดือนหมื่นสอง ทำงานจันทร์ถึงเสาร์ เป็นบริษัทของชาวญี่ปุ่น มารู้ทีหลังที่เราไม่เลือกที่นี่ “เราโง่มาก”) หลังจากนั้นเราก็แคนเซิ่ลนัดสัมภาษณ์ที่เหลือ ยอมรับว่าวันนั้นมีความสุขมาก กับงานใหม่ เงินเดือนสูงเกินคาดอีก โทรไปบอกพ่อบอกแม่ วาดฝันอย่างงามเลยถ้าเงินเดือนออกเราจะเอาไปทำไรบ้าง โอนให้พ่อ ซื้อตู้เย็น อีกส่วนก็เอาไว้เรียนต่อโท สารพัดความคิด...  ....  ....

     หลังจากนั้นเราก็ฝันสลาย เพราะจริงๆแล้วมันไม่ใช่อย่างที่ฝัน มันไม่ใช่งานธุรการ แต่เป็นงานขายประกัน ถึงเราไม่ได้ออกไปข้างนอกก็จริง แต่เราต้องโทรจี้คนนั้นคนนี้ เงินหมื่นห้านั่นไม่ใช่เงินเดือน มันเป็นแค่เงินประจำตำแหน่ง ถ้าเราขายไม่ได้ เราก็ไม่ได้เงิน เราไม่ได้มีใจรักงานด้านนี้ด้วยอ่ะ จะให้ไปตื้อใครก็ไม่ไหว ทำไมได้หรอก จะให้ไปขายใครล่ะ ขายให้พ่อแม่หรอ ก็ไม่ได้มีเงินขนาดนั้น เราสิต้องส่งให้พ่อแม่ ขายให้พี่น้อง เราก็พี่คนโต ขายให้เพื่อน ก็เพิ่งจบยังไม่มีงานทำจะเงินที่ไหนไปซื้อ สรุปขายไม่ได้ก็ไม่มีเงิน เค้าบอกเดี๋ยวหาลูกค้าให้ แต่เราพูดโน้มน้าวไม่เป็น แล้วโกหกไม่เป็นด้วย สิ่งที่เราทำไปทั้งหมดมันเพื่ออะไรหรอ ให้เค้าหลอกเล่นหรอ บริษัทสร้างภาพลักษณ์ไว้ดีมากนะ ดูโฆษณาทีซึ้งมาก แต่ทำไมพนักงานทำกับเราแบบนี้ เราหวังมากและตั้งใจมากที่จะไปแต่แรก เดินทางไปกลับ 6 ชั่วโมง ปฏิเสธอีกงานที่ได้ไป พลาดโอกาสงานอื่นๆที่กำลังจะได้รับ ร้องไห้ น้ำตาไหล แทบไม่มีแรงเดิน ทำใจอยู่ 1 วัน ติดเสาร์ อาทิตย์อีก มีเวลาพัก ทำใจ 3 วัน ค่อยไปเริ่มต้นใหม่ ตอนนี้เราแค่อยากระบาย เรายังไม่ได้โทรไปบอกพ่อกับแม่เลย  ยังเสียดายอีกงานที่เค้าตอบรับแต่เราปฏิเสธไปอยู่เลย งานไม่ได้ เงินไม่มี ความฝันที่วาดไว้ต้องสลายไปชั่วคราว สุดท้ายต้องไปหางานใหม่ เรามันโง่จริงๆ เจ็บใจกับความโง่ของตัวเอง ยอมรับเลยนะว่าร้องไห้

     ผมได้ไปเจอบทความนี้เลยอ่านแล้วรู้สึกแย่เลยครับกับระบบงานแบบนี้ที่ทำให้ภาพลักษณ์ประกันภัยไทยดูแย่กว่าเดิมอีก อยากกระจายเรื่องนี้ให้ทุกคนที่กำลังจบใหม่หรือคนที่กำลังหางานทำนะครับจะได้รู้เหลี่ยมพวก(แมลงสาบ) แบบนี้ไม่ใช่บริษัทประกันภัยครับผมขอแยกเอาไว้เลยนะครับ มืออาชีพเขาจะไม่ทำกันแบบนี้  จะได้รับรู้นะครับว่า ควรระมัดระวังเรื่องแบบนี้ให้ดีเพราะจะโดนหลอกเอาง่ายๆแล้วมารู้ทีหลัง จะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลัง สิ่งที่ได้มาด้วยความง่ายๆมันไม่มีจริงหรอกครับบนโลกใบนี้. . . .